HİÇ BİR ŞEY İÇİN BENİM DEME

HİÇ BİR ŞEY BENİM DEĞİL!

Hiçbir şey için “BENİMDİR” deme.
Sadece deki ” YANIMDADIR”. 
Çünkü;
– Ne Toprak,
– Ne Altın,
-Ne Sevgili,
-Ne Hayat,
-Ne Ölüm,
-Ne Huzur,
-Ne de Keder,

Daima Senle Kalmaz.
David Harbert Lawrence

“Geleceğin Başbakanı bir kahyadan başka bir şey sayılmayacak.TicaretBakanı Büyük Vekilharç, Ulaştırma Bakanı da Arabacıbaşı olacak.Hepsi baş hizmet ediciler, başka bir şey değil, hizmet ediciler olacaktır.”

Lawrence,11 Eylül 1885’te İngiltere’de doğmuş ve 2 Mart 1930’da Fransa’da ölmüş olan İngiliz romancı , yazar, şair, eleştirmen ve ressamdır.
Alabildiğine muzır, hınzır ve bir o kadar da bilge bir İngiliz yazar.

 “Lady Chatterley’in Aşkı”, “Âşık Kadınlar”, “Gökkuşağı” romanlarının yazarı…

 İşte o yazarın bizde pek bilinmeyen Tüylü Yılan/The Plumed Serpent adlı romanında geçer bu sözler.Ve ben de bu sözü irdelemek istedim bu günkü yazımda.Belki de günümüzün aktüalitesine yakışacağını düşündüğümden ötürü.


 “Ünlü romancı DH Lawrence, “hiçbir şey için ‘bu benimdir’ deme!” diye uyarmıştı yıllar öncesinden. Sadece, “bu benim yanımdadır” dememize izin vermişti. Gerçekten de, varlığımızı zenginleştiren, yaşayışımızı derinleştiren ne varsa, hepsi hepsi zamanın akıcılığı içinde çürümeye, eskimeye, yitmeye mahkûmdur. Şu andaki hâli ne olursa olsun, üzerinde her zaman bir fanilik, geçicilik damgası taşır eşya ve insan. Buna göre, aslında hiçkimsenin “ben gencim” deme hakkı da yok gibidir; doğrusu, bulunduğu gün içinde “ihtiyar” diye tarif ettiklerinden biraz geç doğmuş olmasına borçludur gençliğini. Ne kadar genç olursa olsun, bir başka zamanın ihtiyarıdır her genç. Öyleyse ne gençliğinizle övünün, ne de yaşlıyım diye üzülün.. Sadece zamanın size ayrılan köşesinde şimdiki ünvanınız bu! Şimdilik! Sadece şimdilik! Gençlikse zaten geçecek, yaşlılık ise o da geçecek! (G.Tuzcu)”.
Sahibi olalım ya da olmayalım, hangi toprak sonsuza değin bizimdir? Yaşadığımız sürece elbette.Ya sonra?Evet sonra biz onun oluruz.
Altın,para ya da yakut,pırlanta.Bizim midir onlar?Birileri elimizden alana ya da onları harcayana kadar evet.Ya sonra?
Sevgili.Uğruna her şeyi göze alacağımız,sevdamız.Yoluna öleceğimiz sevgilimiz.Peki o mu sonsuza kadar bizimdir?
Hayatımız.O da bizim değil.Kendi seçeneklerimizi yaşadığımız sürece evet.Başkalarının bize sunduğu seçenekleri yaşamak zorundaysak peki?
Huzur ve keder.Bu da farklı mi ki hayatımızdan?Kendi seçeneklerimizi yaşadığımız sürece huzurluyuzdur.Kaçımız kendi seçeneklerini yaşayabilmektedir?Ya da ne kadarını?

Esenlikler Dileğiyle…